Predmet ove analize je rad Agencije za sprječavanje korupcije u oblastima kontrole imovinskih kartona i utvrđivanja sukoba interesa javnih funkcionera. Ključni problem je tumačenje Agencije da se ona ne može baviti slučajevima sukoba interesa i imovinom funkcionera, niti procesuirati slučajeve s tim u vezi, koji su se desili prije 1. januara 2016. godine, kada je Agencije počela da radi. Agencija time sama sebi „vezuje ruke” i ograničava prostor za rad, te na taj način daje legitimitet svakom postupanju koje se desilo prije 2016. godine, bez obzira na to da li je ono zakonito ili ne.
Problem je i to što su u Agenciji dva procesa – utvrđivanje sukoba interesa i kontrola imovinskih kartona, koja su srodna i komplementarna i koja nisu slučajno smještena „pod isti krov” – vještački izolovana jedan od drugog. Agencija, naime, ne koristi imovinske kartone javnih funkcionera i državnih službenika da bi proaktivno utvrdila postojanje i eventualnog sukoba interesa.
Od četiri vrste kontrole imovinskih kartona koje vrši Agencija, jedina je suštinska potpuna provjera, u kojoj se provjerava osnov sticanja imovine, a najmanje je zastupljena u radu Agencije. Od ukupnog broja od oko 7.000 imovinskih kartona koje Agenciji godišnje podnesu javni funkcioneri i službenici, Agencija u potpunosti provjeri manje od 1%. Dodatno, Agencija ne provjerava porijeklo imovine stečene prije 2016. godine.
Kako bi Agencija efikasno radila na sprečavanju korupcije u dijelu utvrđivanja sukoba interesa i kontrole imovinskih kartona, potrebno je da ona sama napravi određene napore, ali je potreban i konsenzus drugih organa vlasti, a naročito Vlade, prvenstveno Ministarstva pravde i Skupštine, kako bi se izmijenila ograničavajuća rješenja iz Zakona o sprječavanju korupcije.
